Europejska Karta Naukowca i Kodeks postępowania przy rekrutacji pracowników naukowych zostały stworzone w 2005 r. Mają na celu zapewnienie poszczególnym badaczom tych samych praw i obowiązków, niezależnie od tego, gdzie pracują w całej UE. Dotyczą one zarówno naukowców, jak i pracodawców i grantodawców zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym. Są kluczowymi elementami polityki Unii Europejskiej, aby uczynić karierę naukową atraktycjną pracą.
Karta i Kodeks określają 40 ogólnych zasad dotyczących ról, obowiązków i uprawnień naukowców, pracodawców i grantodawców w odniesieniu do kariery naukowej.
Instytucje i pracodawcy przestrzegający Kodeksu postępowania przy rekrutacji pracowników naukowych zobowiązują się do bycia uczciwymi, odpowiedzialnymi i szanowanymi pracodawcami, którzy mają wyraźną intencję przyczynienia się do rozwoju Europejskiej Przestrzeni Badawczej. Komisja Europejska prowadzi listę organizacji, które zatwierdziły zasady Karty i Kodeksu z 41 krajów i organizacji międzynarodowych.
Strategia dotycząca zasobów ludzkich dla naukowców (znana również jako HRS4R), wprowadzona w 2010 r., jest mechanizmem, za pomocą którego Komisja Europejska dąży do podjęcia konkretnych kroków w instytucjach w celu poprawy warunków pracy naukowców w całej Europie, według zasad Karty i Kodeksu.